موارد سلب حضانت
حضانت فرزندان (چه دختر و چه پسر) تا سن هفت سالگی با مادر است، مگر اینکه پدر و مادر به نحو دیگری توافق کنند و بعد از هفت سالگی حضانت فرزندان (چه دختر و چه پسر) با پدر است، مگر اینکه پدر و مادر به نحو دیگری توافق کنند. اگر چه حضانت فرزندان بعد از سن هفت سالگی با پدر است، اما در صورتی‌که مادر بتواند عدم صلاحیت پدر برای حضانت فرزندان را در دادگاه اثبات کند، دادگاه بر اساس مصلحت کودک تصمیم می‌گیرد که حضانت فرزندان با چه کسی باشد. قانون معیاری برای مصلحت کودک تعیین نکرده است، اما معمولاً سلامت جسمی، روحی، و نحوه تعلیم و تربیت کودک در نظر گرفته می‌شود. حتی ممکن است در صورتی‌که مصلحت طفل اقتضاء کند، دادگاه حضانت او را به شخص سومی غیر از پدر و مادر واگذار کند.
موارد سلب حضانت
سلب حضانت
1. اعتیاد زیان آور به الکل، مواد مخدر و قمار
2. اشتهار به فساد اخلاق و فحشاء
3. ابتلاء به بیماری‌های روانی با تشخیص پزشکی قانونی
4. سوء استفاده از طفل یا اجبار او به ورود در مشاغل ضداخلاقی مانند فساد و فحشاء، تکدی گری و قاچاق
5. تکرار ضرب و جرح خارج از حد متعارف.
6. در صورت ازدواج مادر در زمانی که حضانت با او است.
7. در صورتی که صحت جسمانی یا تربیت اخلاقی کودک بر اثر بی‌توجهی در مراقبت یا انحطاط اخلاقی پدر یا مادری که طفل تحت حضانت او است، در معرض خطر قرار بگیرد.
8. اگر یکی از والدین فوت کند، بر اساس ماده ۱۱۷۱ قانون مدنی، حضانت بر عهده‌ٔ والدی خواهد بود که در قید حیاط است. اگر پدر فوت کرده باشد، حتی در صورتی که برای فرزند قیم تعیین کرده باشد، باز هم حق حضانت به مادر تعلق خواهد گرفت. مگر اینکه با توجه به آنچه ماده ۴۳ قانون حمایت خانواده مقرر داشته، حضانت مادر خلاف مصلحت فرزند باشد.
9. اثبات رابطه نامشروع نیز ممکن است موجب سلب حضانت از مادر شود یاکه البته در این مورد باید قائل به تفسیر شد، آنچه اهمیت دارد و ملاک اعتبار است نظر قاضی و مصلحت طفل است ولی اگر مادر شهرت به فساد پیدا کند قطعا باعث سلب حضانت از وی خواهد شد زیرا بدیهی است چنین مادری صلاحیت تربیت چنین فرزندی را ندارد ولی در سایر موارد اثبات رابطه نامشروع در جایی که اشتهار به فساد اخلاق نیست به نظر می رسد جزئیات موضوع و نوع رابطه در نظر قاضی تاثیر گذار باشد و با این وضع نمیتوان نتیجه کلی گرفت و نظر قطعی در این خصوص داد.
مراحل سلب حضانت
هریک از پدر یا مادر که مدعی عدم صلاحیت طرف مقابل است، می‌تواند دادخواست سلب حضانت را به استناد یک یا چند مورد از موارد بالا به دادگاه ارائه کند. البته صرف ادعا کافی نیست و مدعی باید دلایل قابل قبولی هم به دادگاه ارائه دهد. مانند نمونه‌های زیر:
⇐ اگر ادعا می‌کند که طرف مقابل کودک را کتک می‌زند؛ در مواردی که آثار ضرب و جرح مشهود نیست یا اذیت و آزار روحی و روانی اتفاق افتاده است، باید شاهد داشته باشد یا گواهی از پزشکی قانونی گرفته باشد.
⇐ اگر آثار ضرب و جرح روی بدن کودک وجود دارد؛ می‌تواند گواهی پزشکی قانونی را به دادگاه ارائه کند. ممکن است روند رسیدگی با در نظر گرفتن حجم زیاد کار دادگاه‌ها طولانی باشد.
⇐ در صورت فوت پدر یا مادر، حق حضانت طفل با یکی از والدین در قید حیات است. مثلاٌ اگر پدر فوت کند، حق حضانت به مادر می‌رسد.
⇐ در صورت فوت پدر و مادر و یا عدم صلاحیت هر دو آنها، هر یک از بستگان می‌توانند از دادگاه درخواست واگذاری حق حضانت طفل را بنمایند.
موارد استثنای حضانت طفل
همچنین مواردی که وجود آنها موجب صدمه جسمی و روحی و اخلاقی به طفل می شود را مورد توجه قرارداده و مقرر نموده که وجود آنها نیز باعث سلب حضانت هر کدام از والدین خواهد شد، این موارد طبق ماده ۱۱۷۳ قانون مدنی عبارتند از: اعتیاد زیان آور به مواد مخدر، الکی و یا قمار، شهره بودن به فحشا و فساد اخلاقی، سوء استفاده از طفل، اجبار طفل به کارهای ضد اخلاقی اقبیل فحشا، تکدی گری و… ، مبتلا بودن به بیاری های روانی، تکرار ضرب و جرح بیش از اندازه.
علاوه بر موارد ذکر شده با توجه به شرایط لازم حضانت اعم از توانایی عقلی و عملی، شایستگی اخلاقی، اسلام (در مورد مسلمانان) و عدم ازدواج زن با شخص دیگر که در قانون آمده، اگر هر کدام از والدین که حضانت را برعهده دارد، دچار بیماری لاعلاج و مسری مثل سل و … گردد که احتمال سرایت آن به طفل وجود داشته باشد، حضانت از او سلب می گردد جز در مواردی که بتواند وظایف حضانت را بوسیله پرستار انجام دهد.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.