از نظر قانون هیچ الزامی به درج تاریخ در اسناد عادی غیر تجاری وجود نداردو اعتبار قرارداد بدون تاریخ قابل خدشه نمی باشد.
یعنی اگر مبایعه نامه ای بدون تاریخ تنظیم و امضاء شود کاملا صحیح بوده و از حمایت قانون برخوردار است و اعتبار مبایعه نامه بدون تاریخ به رسمیت شناخته می‌شود.
ولی بایستی توجه داشت درج تاریخ آثار و مزایای مهمی دارد و عدم درج تاریخ می تواند موجب بروز اختلافات قانونی شود تا جایی که مبایعه نامه ای باطل اعلام شود. مهم ترین اثر درج تاریخ، شناسایی زمان وقوع عقد بیع و تنظیم مبایعه نامه است.
اما در بعضی قراردادها مثل قرارداد کار تاریخ دارای آثار مهمی است که بیان می شود.
قرارداد کاری با مدت غیر موقت یا قرارداد بدون تاریخ
برخلافِ قرارداد کار موقت، قراردادهایی که حالت دائمی داشته باشند، قراردادهای بدون تاریخ نامیده می‌شوند و اتفاقاً در ماده‌ی ۷ قانون کار نیز این گونه از قراردادها به رسمیت شمرده شده است. بنابراین در صورتی‌که شرایط ایجاب کند، می‌توانید از این نوع قرارداد برای کسب و کارهای خود استفاده کنید.
به‌عنوان نمونه فرض کنید مدیر فروش کسب و کار شما یکی از سهامداران اصلی شرکت است و با توجه به این مسئله و همچنین این موضوع که مدیر فروش دسترسی بالایی به اطلاعات حیاتی کسب و کار دارد، می‌خواهید تا قرارداد استخدام مدیر فروش را به‌صورت دائمی با او منعقد کنید. در این‌صورت مطمئن هستید که یک فرد باتجربه به‌صورت دائمی تمامی امور مربوط به مارکتینگ و فروش شما را انجام خواهد داد و دیگر لازم نیست تا از این بابت نگرانی داشته باشید.
قراردادهای کار معین
نوع دیگری از قراردادهای کاری، با نام قراردادهای معین شناخته می‌شوند. استفاده از این قراردادها در مواردی که صرفِ انجامِ یک کار، بدون تمدید و بدون اینکه زمان در آن تأثیری داشته باشد کاربردی است. نکته‌ای که در این مورد باید به آن توجه کرد این است که قراردادهای کار معین نیز با توجه به توضیحاتی که ارائه شد، می‌تواند نوعی از قرارداد بدون تاریخ در نظر گرفته شود.
به‌عنوان نمونه فرض کنید شما می‌خواهید برای توسعه‌ی کسب و کار خود، محصول خود را به چند شرکت پخش محصول مشخص معرفی کنید و برای این کار به بازاریاب نیاز دارید. در این موارد اگر بخواهید از قرارداد بازاریابی استفاده کنید، با توجه به محدود و معین بودن شرکت‌های پخش مدنظرتان، می‌توانید قرارداد را از نوعِ قرارداد کاری معین در نظر بگیرید.
شرایط اجرای قرارداد بدون تاریخ
همان‌طور که در قسمت قبلی اشاره شد، قراردادهای بدون تاریخ به قراردادهایی گفته می‌شود که معمولاً به‌صورت دائم بین طرفین قرارداد منعقد می‌شوند. اگر چه قراردادهای معین نیز در این دسته از قراردادها قرار می‌گیرند، با این حال نوعِ معمول‌ترِ آن، قراردادهای دائمی است که ناظر بر انجام کار توسط کارگر به‌صورت غیرموقت است.
نکته‌ای که باید به آن توجه کنید این است که این نوع از قراردادها صرفاً باید در مواردی به‌کارگیری شوند که ماهیتِ کار مستمر است. با این حال همان‌طور که در وحدت رویه‌ی دیوان عدالت اداری نیز عنوان شده است، قراردادهایی که این شرط را داشته باشند نیز می‌توانند به‌صورت موقت یا غیردائم منعقد شوند.
نکته‌ی دیگری که در موردِ این قراردادها باید به آن توجه داشته باشید این است که با توجه به اینکه این قراردادها تاریخ انقضاء ندارند، بر اساس ماده‌ی ۲۷ قانون کار در صورتی‌که کارفرما بخواهد یک کارگر را با داشتنِ قرارداد کار دائمی اخراج کند، باید دلایل محکمی برای این کار داشته باشد.
فسخ قرارداد بدون تاریخ
همان‌طور که پیشتر نیز عنوان شد، کارفرما نمی‌تواند بدون توجیه قانونی و موجه، کارگری را که با او قرارداد دائمی امضا کرده است اخراج کند. این موضوع در ماده‌ی ۲۷ قانون کار به‌روشنی عنوان گردیده است. در واقع برای اینکه کارفرما بخواهد کارگر با قرارداد استخدام دائم را از کار برکنار یا به‌نوعی او را اخراج کند، باید تشریفات قانونی خاصی را طی کند.
برای توضیح بیشتر، کارفرما باید ثابت کند که کارگر در انجامِ امورات محوله‌ی خود قصوری مرتکب شده است و یا قوانین کار را نقض کرده است. برای این منظور کارفرما باید موافقت شورای اسلامی کار را نیز اخذ کند که همین موضوع پروسه‌ی طولانی و البته سختی دارد. همچنین حتی در صورتِ صدور این حُکم، کارگر حق این را خواهد داشت که از طریق مراجع ذیصلاح نسبت به آن اعتراض و تا طی مراحل قانونی، مورد را مورد پیگیری قرار دهد.
همین قوانین باعث شده است که اکثر کارفرمایان بیشتر به انعقاد قراردادهای کار موقت و یا معین تمایل داشته باشند. زیرا شرایط برکناری کارگر تحت این قراردادها به‌شدت راحت‌تر است و به‌طور منطقی، پس از اینکه مدت زمان قرارداد سپری شد، کارفرما این اختیار را خواهد داشت که از تمدید قرارداد با کارگر اجتناب کند.
اما تمامی این شرایط بیانگر این نیست که کارگر در مقابل کارفرما هیچ مسئولیتی ندارد. فسخ قرارداد دائمی از طرفِ کارگر نیز شرایط خاصی دارد که عدم توجه به آن می‌تواند باعث شود تا کارگر از حقوق حقه‌ی خود برخوردار نشود.
به‌عنوان نمونه اگر کارگر بدونِ اذن و رضایت کارفرما در سرِ کار خود حاضر نشود، مشمول قوانین غیبت کار خواهد شد. در این‌صورت کارفرما این اختیار را خواهد داشت که علاوه بر حذف مزایای قانونی متعلق به کارگر، از او به‌خاطر ایجاد خسارت، شکایت کند.
این پست برگرفته از کتب و سایت های مختلف حقوقی می باشد
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.