عدم تحویل مبیع
ارکان دعوی الزام به تحویل مبیع
سه رکن اساسی برای دعوای الزام به تحویل بیع خریداری شده وجود دارد:
1. رکن اول) در وجود یا عدم وجود این رکن قضات دو نظریه مختلف دارند:
نظریه اول که با توجه به مواد ۴۶ و ۴۷ قانون ثبت بیان شده است، تمامی عقود و معاملاتی که در به هر صورت به اموال غیر منقول مربوط می شوند را جزو عقود لازم دانسته اند و در صورتی دعوای تحویل مبیع را قابل طرح دانسته اند که ملک در دفتر املاک ثبت رسمی شده باشد.
در نظریه دوم، توافق مشتری و فروشنده بر سر بیع و قیمت آن، موجب قبول قرارداد شده وتمامی مفاد قراردادهایی که با توجه به قانون تنظیم شده اند، لازم الاتباع می باشند. از جمله الزامات و تعهداتی که در اثر عقد قرارداد به وجود می آید، لزوم تسلیم مبیع به خریدار است به صورتی که بتواند در تمامای منافع مبیع تصرف داشته باشد. بنابراین خریدار حق دارد بنابر قانون مدنی، مبیع را بدون اذن بایع به تصرف درآورد. نظریه اول احراز این رکن را منوط به استعلام وضعیت ثبتی دانسته است. لذا اگر ثبت قرارداد به اسم خواهان دعوی به عنوان ذینفع نباشد، دعوی رد می شود وگرنه دادگاه رکن دوم را بررسی می کند.
2. رکن دوم) این رکن به صحت عقد قرارداد تملیکی بیع و عدم فسخ و انفساخ و اقاله آن اشاره دارد که توسط ارائه قرارداد کتبی که در آن انتقال بیع موضوع دعوا از خوانده به خواهان مشخص شده باشد، احراز می شود.
3. رکن سوم) در صورتی که بایع توانایی تحویل بیع را داشته اما از آن سر باز زده باشد. به این مفهوم که در تسلیم مبیع، اجباری بر فروشنده نباشد و وی قدرت و اختیار تسلیم مبیع را داشته باشد. در این صورت خریدار حق دارد قرارداد را فسخ نماید.
ضمانت اجرای عدم تحویل مبیع چیست
در صورتی که پس از عقد بیع مال مورد معامله دردست بایع باشد و خریدار بخواهد آن را تحویل بگیرد اگر خریدار دسترسی به مال داشته باشد می‌تواند آن را تصرف نماید و برای تحویل گرفتن آن نیازی به اذن فروشنده ندارد.
بنابراین اگر شخصی مال را خریده باشد و به آن دسترسی داشته باشد برای تصرف در آن نیاز به فروشنده و یا مراجعه به محاکم نیست و خریدار حق دارد مبیع را تصرف کند.
اما در فرضی که خریدار دسترسی به مال ندارد و بایع نیز از تحویل آن امتناع می نماید چه ضمانت اجرایی برای آن وجود دارد؟ در اکثر قراردادها طرفین برای ایفای تعهدات قراردادی منجمله تحویل مبیع و خسارت عدم انجام تعهد تعیین می نماید که در این موارد فروشنده علاوه بر محکوم شدن به تحویل کالا به پرداخت این وجه التزام قراردادی نیز محکوم می گردد.
ولی در صورتی که در قرارداد وجه التزام برای تحویل تعیین نشده باشد و خریدار از طریق مراجعه به محاکم قضایی مبیع را تحویل بگیرد حق دارد کلیه خسارت های وارده به خود را که در نتیجه عدم تحویل متحمل شده از پایه مطالبه نماید.
نحوه طرح دادخواست الزام به تحویل مبیع
1. خواهان دعوی می‌بایست دادخواست الزام به تحویل مبیع را در دفتر خدمات الکترونیک قضایی ثبت نماید. مدارک لازم برای ثبت این دادخواست، اصل و کپی کارت ملی و شناسنامه، کپی مبایعه نامه یا سند و سایر مدارک است.
2. هزینه دادرسی دادخواست الزام به تحویل ملک، براساس ارزش منطقه‌ای ملک تعیین می‌شود. در مورد خودرو ابتدا، هزینه دادرسی حداقل مقوم به بیست میلیون و صد هزار ریال می‌گردد تا پس از کارشناسی در دادگاه هزینه دادرسی آن دقیقا تعیین گردد.
3. چنانچه خواهان مالک سند رسمی نباشد، بهتر است هم زمان با دادخواست الزام به تحویل، دادخواست الزام به تنظیم سند رسمی نیز مطرح گردد تا با قرار رد استماع دعوی مواجه نشود.
4. قاضی بر اساس مدارک ارائه شده توسط خواهان و نیز دفاعیات خوانده، اقدام به صدور رای می‌نماید.
5. پس از قطعی شدن حکم به نفع خواهان، از طریق اجرای احکام، حکم مورد نظر ارجاع می‌گردد.
عدم تحویل مبیع
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.