قرارداد کار ساعتی یکی از انواع قرارداد است که در جای خاص خود کاربرد دارد. برای مثال زمانی که نیاز نباشد کارمند حضور دائم در محیط کار داشته باشد استفاده میشود. به این قرارداد حق الزحمه ساعتی یا قرارداد کارمزد ساعتی هم می گویند. در قرارداد کار پاره وقت میتوان با رضایت طرفین میتوان ساعت کار را به صورت پاره وقت یا ساعتی و به شرط رعایت مقررات قانون کار تنظیم کرد. قرارداد کار ساعتی با عنایت به تبصره یک ماده 35 و بند الف ماده 37 قانون کار از جمله قراردادهای موضوع ماده 7 این قانون می باشد . اما این قرارداد چه ویژگی‌هایی دارد؟و برای امضای آن باید به چه مواردی دقت کرد؟ آیا میتوان قرارداد کار ساعتی استخدام بدون بیمه با کارگر منعقد کرد؟ برای پاسخ به سوالات فوق و دانلود نمونه ای از این قرارداد با بیلان مهر همراه باشید.
تفاوت قرارداد کار پاره وقت و قرارداد کار تمام وقت
همان‌گونه که تا این بخش از نوشتار متوجه شده‌اید، مهم‌ترین و اصلی‌ترین تفاوت میان قرارداد کار پاره وقت و قرارداد کار تمام وقت، میزان ساعت کاری افراد است. در یک کار تمام‌وقت همان‌گونه که در قانون تصویب شده، افراد وظیفه دارند روزانه ۸ ساعت و به‌صورت دقیق روزانه ۷ ساعت و ۳۳ دقیقه، وقت و نیروی خود را برای انجام وظایف محول‌شده از سوی کارفرما اختصاص دهند.
این موضوع در قرارداد کار پاره وقت کمی متفاوت است و میزان زمان فعالیت فرد، با توجه به نیاز کارفرما و توانایی نیروی کار تعیین خواهد شد. برای مثال پزشکی که تنها ۴ ساعت در روز در مطب خود حضور دارد، به یک نیروی تمام‌وقت نیازی نخواهد داشت. از سوی دیگر نیز برخی از افراد قادر به فعالیت تمام‌وقت نبوده و تنها می‌خواهند نصف روز خود را به انجام فعالیت کاری اختصاص دهند. در این حالت، هر دو طرف قرارداد علاوه بر توافق بر روی تمام بخش‌های متغیر هر قرارداد کاری مثل میزان دستمزد، شرایط کار، میزان مرخصی و…، بر میزان ساعت کاری نیز باید توافق کنند.
تقریبا میتوان گفت این تنها تفاوت اصلی میان قرارداد کار پاره وقت و قرارداد کار تمام وقت است و سایر موارد مثل سنوات، عیدی، پاداش، مزایا، بیمه و تمام موارد حداقلی که قانون کار برای نیروهای کار اعلام کرده، یکسان است. البته میزان مبلغ پرداختی با توجه به ساعات کاری نیروی کار محاسبه میشود و مبلغ آن با قرارداد کار تمام وقت یکسان نیست.
برای محاسبه مبالغ مختلف برای یک قرارداد کار پاره وقت، باید مبلغ پایه هر ساعت کاری در یک قرارداد کار تمام‌وقت محاسبه شده و سپس عدد به‌دست آمده، در ساعات کاری قرارداد کار پاره وقت ضرب شود.
حق بیمه در قرارداد کار ساعتی و پاره وقت
حق بیمه به تمامی کارهایی که جزو قانون کار هستند تعلق میگیرد. طبق قانون نیز هر فعالیتی که در قبال آن مزد پرداخت شود مشمول قانون کار است. از آنجایی که قرارداد کار ساعتی نیز جزو قانون کار است پس به آن بیمه تامین اجتماعی تعلق میگیرد. نحوه محاسبه آن نیز بدین صورت است که به ازای هر 8 ساعتی که کار انجام میگیرد ، باید حق بیمه محاسبه شود. پس با این حساب شما نمیتوانید قرارداد ساعتی کار بدون بیمه با کارگری ببندید. و همانطور که میدانید قراردادی که حداقل های حقوق و دستمزد اداره کار را نقض کند مورد پذیرش نیست. و بیمه هم جزو همین حداقل ها است. برای مطالعه جدول حق بیمه تامین اجتماعی سال 99 کلیک کنید.
نحوه پرداخت عیدی در مشاغل ساعتی و پاره وقت
نحوه پرداخت عیدی در مشاغل کارگری قرارداد کار ساعتی بر اساس ماده 39 قانون کار محاسبه میشود. این عیدی بر اساس ساعات کاری است که کارگر انجام داده باشد. کارفرمایان کارگاه‌های مشمول قانون کار مکلفند به هر یک از کارگران خود به نسبت یک سال کار معادل شصت روز آخرین مزد، به‌عنوان عیدی و پاداش بپردازند و مبلغ پرداختی از این بابت به هریک از کارکنان نباید از معادل نود روز حداقل مزد روزانه قانونی تجاوز کند.
بنابراین بر اساس تبصره یک این ماده مبلغ پرداختی به کارکنانی که کمتر از یک سال در کارگاه کار کرده‌اند باید به‌مأخذ شصت روز مزد و به‌نسبت ایام کارکرد در سال، محاسبه گردد و مبلغ پرداختی از این بابت برای هر ماه نباید از یک‌دوازدهم سقف تعیین شده موضوع ماده واحده این قانون تجاوز کند. همچنین میتوانید با مراجعه به صفحه سوالات مربوط به قرارداد کار، اطلاعات خود را افزایش دهید.
نحوه پرداخت سنوات در قرارداد کار ساعتی و پاره وقت
ماخذ محاسبه حق سنوات در قرارداد کار ساعتی ، میانگین مجموع پرداختی در آخرین 90 روز کارکرد کارگر است. بنابر این سنوات نیز به این کارگران تعلق میگیرد. و بر اساس میزان ساعتی که کار کرده اند محاسبه میشود. برای مثال اگر یک کارگر ساعتی به اندازه یک سوم یک کارگر معمولی کار کرده باشد، سنوات آن نیز یک سوم است.
محاسبه اضافه‌کاری در قرارداد کار پاره وقت
نحوه محاسبه اضافه کاری در قرارداد کار پاره وقت، کمی متفاوت‌تر است. با اینکه برای محاسبه بیمه همان میزان کار یک نیروی تمام‌وقت را باید داشته باشیم، اما اضافه‌کار کاملا متفاوت است. اغلب کارفرماها برای محاسبه اضافه‌کار، به نیروهای پاره وقت اعلام می‌کنند که میزان کاری آن‌ها تا رسیدن به ۴۴ ساعت کاری در هفته و همانند یک کار تمام‌وقت، بدون هیچ اضافه‌کاری خواهد بود و اضافه‌کار تنها زمانی به آن‌ها تعلق میگیرد که از ۴۴ ساعت بیشتر شود.
این موضوع کاملا خلاف واقعیت و مقررات است و اگر شما به‌عنوان یک نیروی پاره وقت فعالیت می‌کنید، باید بدانید که میزان اضافه‌کاری شما دقیقا بر اساس قراردادتان خواهد بود. به این منظور اگر در قرارداد کار پاره وقت شما روزانه ۳ ساعت و در مجموع هفته‌ای ۱۸ ساعت کار قید شده و توافق بر اساس آن صورت گرفته است؛ ساعات افزون بر آن ۱۸ ساعت، باید به‌عنوان اضافه‌کاری برای شما محاسبه شود.
با توجه به این موضوع اگر شما در یک هفته ۲۲ ساعت کار کرده باشید، باید ۴ ساعت اضافه‌کاری برای شما لحاظ شود. مبلغ حقوق در اضافه‌کاری، ۴۰ درصد بیشتر از مزد ساعتی خواهد بود.
مقدار مرخصی در قرارداد پاره وقت
مرخصی یکی از بخش‌هایی است که تفاوت قرارداد کار پاره وقت و تمام وقت در آن مشخص میشود، زیرا به‌صورت کلی در انواع قرارداد کار پاره وقت، نیروی کار مرخصی نخواهد داشت. البته این موضوع در مواردی است که کار پاره وقت به‌صورت محدود و در یک بازه زمانی مشخص و مثلا تنها چند هفته یا چند ماه است. در غیر این صورت، اگر کار پاره وقت فرد به‌صورت مستمر و ادامه‌دار باشد، نیروی کار می‌تواند بر طبق روزهای حضور خود و البته وضعیت بیمه‌شان، تقاضای مرخصی با حقوق کند.
در این رابطه باید بگوییم نیروهای با قرارداد کار پاره وقت بر همین اساس باید از تعطیلات رسمی با حقوق برخوردار باشند و کارفرما نمی‌تواند به دلیل مدت زمان فعالیت نیروها در طول روز، آن‌ها را از حقوق اولیه کاری محروم کند. مرخصی استعلاجی و البته انواع مرخصی بدون حقوق، برای تمام نیروهای کار پاره وقت قابل مطالبه است و در این بخش هیچ تفاوتی با سایر نیروهای تمام‌وقت نخواهند داشت.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.