دادگاه صالح در رسیدگی به جرم خیانت در امانت – قاسم نجفی بابادی

 

یکی از جرایم مهمی که هم در آیات و روایات متعدد بر مذموم بودن آن تاکید شده و هم در قوانین تعزیراتی برای آن مجازات‌های خاصی در نظر گرفته شده است، جرم خیانت در امانت است.

خیانت به معنای پیمان‌شکنی، نقض عهد، بی‌وفایی و رعایت نکردن امانتداری است و امانت در اصطلاح عبارت از مالی است که به وسیله یکی از عقود امانی یا به حکم قانون نزد شخصی باشد.

خیانت در امانت در قانون مجازات اسلامی جرم بوده و برای مرتکبان آن مجازات تعیین شده و خسارت زیان‌دیده نیز باید جبران شود.

جرم خیانت در امانت در قانون تعریف نشده است اما حقوقدانان با توجه به مصادیق مذکور در مواد ۶۷۳ و ۶۷۴ بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی مصوب سال ۱۳۷۵ خیانت در امانت را به عمل عمدی و بر خلاف امانت امین به ضرر صاحب مال تعریف کرده‌اند.

 

 

دادگاه صالح در رسیدگی به جرم خیانت در امانت

شاکی باید بداند کدام مرجع قضائی صلاحیت رسیدگی به شکایت وی را دارد تا دعوای خود را به آن مرجع قضائی تقدیم نماید .  برای شناسایی مرجع قضایی صالح ابتدا به بررسی صلاحیت می پردازیم .

 

الف)صلاحیت ذاتی مراجع قضائی در رسیدگی به جرم خیانت در امانت:

مطابق ماده ۳۰۱ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ که مقرر می دارد دادگاه کیفری ۲ صلاحیت رسیدگی به تمام جرائم را دارد مگر این که به موجب قانون در صلاحیت مرجع دیگری باشد و با عنایت به مواد ۳۰۲ و ۳۰۳ و ۳۰۴ که استثنائات وارد بر صلاحیت آن به دادگاه کیفری دو را بیان می دارد باید گفت که دادگاه صالح از نظر ذاتی برای رسیدگی به جرم خیانت در امانت دادگاه کیفری دو می باشد

 

ب) صلاحیت محلی مرجع قضائی در رسیدگی به جرم خیانت در امانت:

با توجه به منطوق مواد ۳۱۰ و ۳۱۱ قانون آیین دادرسی کیفری که مقرر می دارد متهم در دادگاهی محاکمه می شود که جرم در حوزه آن واقع شده باشد و همچنین شرکا و معاونین جرم در دادگاهی محاکمه می شوند که صلاحیت رسیدگی به اتهام متهم اصلی را دارد باید گفت دادگاه صالح برای رسیدگی به جرم خیانت در امانت دادگاه محل وقوع جرم می باشد یعنی دادگاهی که در محل انجام رفتار مجرمان قرار گرفته است صلاحیت رسیدگی دارد

 

مجازات خیانت در امانت

هر گاه اموال منقول (خودرو) یا غیرمنقول (ملک) یا نوشته هایی از قبیل سفته و چک و قبض و مانند آن به عنوان اجاره یا امانت یا رهن یا برای وکالت یا هر کار با اجرت یا بی اجرت به کسی داده شده و بنا بر این بوده است که اشیاء مذکور برگردانده شود یا به مصرف معینی برسد و شخصی که آن اشیاء نزد او بوده آنها را به ضرر مالکین یا متصرفین آنها مصرف یا تصاحب یا تلف یا مفقود نماید به حبس از شش ماه تا سه سال محکوم خواهد شد.

 دادگاه صالح در رسیدگی به جرم خیانت در امانت

این پست برگرفته از کتب و سایت های مختلف حقوقی می باشد

مطلب مفیدی برای شما بود ؟ پس به اشتراک بگذارید برای دوستانتان

قاسم نجفی بابادی

2483 مطلب منتشر شده

درباره این مطلب نظر دهید !

محصولات پرفروش