مطمئنا در دنیای پرتلاطم امروزی، یکی از موضوعاتی که می تواند جوامع بشری را از اختلافات شخصی و جمعی در امان بدارد، «آشنایی با حقوق متقابل افراد با یکدیگر و قانون» است که مهمترین اثر این آشنایی و آگاهی را می توان در پیشگیری از وقوع بسیاری از مشکلات حقوقی دانست
هنگامی که یکی یا هر دوی والدین فوت کنند، والدین از یکدیگر جدا شوند و یا اینکه صلاحیت به دلایلی، نگه داری از فرزند خود را نداشته باشد، مسئله حضانت از فرزند موضوعیت پیدا می کند، از این در این مقاله بر آن شدیم تا بررسی کنیم که حضانت حق والدین است یا تکلیفی که به آنها واگذار شده است. به عبارتی تکلیف حضانت صحیح است یا حق حضانت ؟
تکلیف حضانت
در رابطه با تکلیف حضانت یا حق بودن آن می توان گفت که بر اساس ماده ی ۱۱۶۸ قانون مدنی، نگه داری از فرزندان هم حق و هم تکلیف والدین است، لذا از این ماده قانونی می توان برداشت نمود که مسئله ی حضانت هم حق والدین و هم تکلیفی است که برعهده ی آنها قرار دارد.
حضانت را نمی توان تنها حق دانست زیرا حق قابل انتقال است و فرد به راحتی می تواند قرارداد خصوصی در رابطه با آن منعقد نماید و یا اینکه حق خود را ساقط و به دیگری انتقال دهد، از سوی دیگر حضانت را تنها نمی توان تکلیف و حکم قانونی دانست زیرا حکم، اوامر قانون گذار است که به موجب آن به طور مستقیم کاری را مباح یا واجب و ممنوع می کند که در این صورت اولویت والدین نسبت به دیگران مد نظر نخواهد بود بلکه اولویت در زمره ی احکام یا قوانین امری قرار است.
تکلیف حضانت و حق حضانت در قانون
با توجه به موارد اشاره شده می توان گفت که حضانت، بی اعتباری قرارداد راجع به واگذاری یا اسقاط آن و پرداخت وجه التزام از سوی پدر و مادر است که در صورت خودداری از انجام تکلیف ، می توان مکلف ( پدر و مادر ) را ملزم نمود ، بر همین اساس در ماده ی ۱۱۷۲ قانونی مدنی ذکر شده است که والدین حق ندارند در مدتی که حضانت فرزند را بر عهده دارند، از نگه داری او خودداری کنند ، لذا در صورت امتناع ، می توان والدین را به انجام تکلیف ملزم نمود.
در ماده ی ۱۱۷۵ قانونی مدنی آمده است که جز در موارد قانونی که به صلاح فرزند است، دادگاه نمی تواند والدین را از حق حضانت محروم سازد ، در نتیجه والدین می توانند حق خود را از دادگاه مطالبه کرده و نمی توانند در قبال اجرای تکالیف خود برای حضانت دستمزدی طلب نمایند زیرا این مسئله تکلیف آنها است.
حکم حضانت برای مادر اجباری نیست و می تواند برای آن اجرت طلب نماید و در صورت استنکاف مادر از پذیرش حضانت فرزند ، دادگاه پدر را ملزم به آن خواهد کرد.
گفته شد که چهره دیگر حضانت تکلیف والدین است. مطابق ماده ۱۱۷۲ قانون مدنی در این خصوص مقرر کرده است « هیچیک از ابوین حق ندارند در مدتی که حضانت طفل بعهده آنها است از نگاهداری او امتناع کند در صورت امتناع یکی از ابوین حاکم باید به تقاضای دیگری یا تقاضای قیم یا یکی از اقربا و یا به تقاضای مدعی العموم نگاهداری طفل رابه هریک از ابوین که حضانت بعهده اوست الزام کند و در صورتی که الزام ممکن یا موثر نباشد حضانت را به خرج پدر و هرگاه پدرفوت شده باشد به خرج مادر تامین کند.» پس دادگاه می تواند کسی را حضانت به عهده اوست در صورت استنکاف الزام به حضانت نماید تا به تکلیف خود عمل کند
ماده ۴۰ قانون حمایت خانواده نیز مسئولیت کیفری برای عدم انجام وظیفه نگهداری مقرر کرده است.
ماده ۴۰ قانون حمایت از خانواده «هرکس از اجرای حکم دادگاه در مورد حضانت طفل استنکاف کند یا مانع اجرای آن شود یا از استرداد طفل امتناع ورزد، حسب تقاضای ذی نفع و به دستور دادگاه صادرکننده رأی نخستین تا زمان اجرای حکم بازداشت می شود. »
ماده ۵۴ قانون حمایت از خانواده: «هرگاه مسئول حضانت از انجام تکالیف مقرر خودداری کند یا مانع ملاقات طفل با اشخاص ذی حق شود، برای بار اول به پرداخت جزای نقدی درجه هشت و درصورت تکرار به حداکثر مجازات مذکور محکوم می شود. »
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.